อีกครั้งที่เริ่มต้น

(เขียนเมื่อ 4 กุมภาพันธ์ 2564)

วันนี้ครบรอบ 20 ปีหลังการผ่าตัดเนื้องอกสมองครั้งแรก
.
เป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางระหกระเหิน ร่วมกับเพื่อนสนิทที่กลายมาเป็นคู่ชีวิต ผ่านเรื่องราวผ่านอุปสรรคมากมายทั้งที่ผ่านมาได้แล้วและที่ยังไม่รู้ว่าจุดสิ้นสุดจะมีหรือไม่
.
แต่ด้วยเรื่องราวมากมายตลอดเส้นทางที่ผ่านมา และผลการรักษาที่ดี ทำให้ผมมักจะลืมความเจ็บป่วยของตัวเอง และลืมไปว่าเคยผ่านช่วงเวลาวิกฤตระหว่างชีวิตกับความตายและความพิการ (ในการผ่าตัดครั้งที่สอง) มาแล้ว
.
การระลึกถึงการผ่าตัดครั้งแรกนี้ ก็เกิดขึ้นโดยบังเอิญ ในระหว่างนั่งพักคิดทบทวนว่าวันนี้สำคัญกับเรายังไงบ้าง
.
เพราะใจก็คิดแต่ว่า จะใช้วันนี้เป็นวันเริ่มต้นความพยายามครั้งใหม่ ที่จะตั้งใจสื่อสารและสนทนากับคนอื่น ๆ ในเรื่องที่ตัวเองกำลังคิดกำลังทำ โดยการเขียนผ่าน Facebook ให้ได้อย่างต่อเนื่อง หลังจากความพยายามหลายครั้งต้องล้มเหลว
.
เมื่อมาคิดทบทวนจึงระลึกขึ้นได้ว่า วันนี้เป็นวันเริ่มต้นที่ผมฟื้นจากการผ่าตัดเนื้องอกสมองครั้งแรก และนอนคิดอยู่บนเตียงคนไข้ ที่ รพ.ศิริราช ว่าจะพยายามใช้ชีวิตที่เหลือเพื่ออะไร
.
ในตอนนั้น ในระหว่างที่ยังไม่แน่ใจว่าผลการรักษาหลังผ่าตัดจะเป็นอย่างไร ผมก็ควานหาสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ ซึ่งคงไม่ต่างจากใครอีกหลายต่อหลายคน ที่อยู่ในสภาวะเช่นนั้น
.
ด้วยความเป็นนักศึกษาแพทย์ปีสุดท้ายของศิริราช สิ่งที่เข้ามาในใจ คือ พระรูปของสมเด็จพระราชบิดา ที่ตระหง่านอยู่ที่ลานกลางโรงพยาบาลศิริราช
.
พระรูปที่ผมได้ก้มลงกราบ ในวันที่ “ข้ามฟาก” มาเรียนที่ศิริราชในวันแรก และผมได้กราบอีกหลายต่อหลายครั้งตลอดระยะเวลาที่ฟันฟ่าความยากลำบากต่าง ๆ ในการเรียนและการใช้ชีวิต
.
วันนี้ ผมจึงได้ระลึกว่า ตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมา ผมได้รับแรงบันดาลใจจากท่านในการฟันฝ่าอุปสรรคทั้งหลาย และได้ใช้คำสอนของท่านในการทำงานเสมอมา
.
โดยเฉพาะในวันนี้ที่ผมเลือกที่จะทำหน้าที่แพทย์เฉพาะทางสาขามานุษยวิทยาการแพทย์ ที่มีเครื่องมือสำคัญคือการทำงานวิชาการและปฏิบัติการ โดยการสร้างความรู้และเครื่องมือทางความคิดใหม่ ๆ ให้กับเพื่อนร่วมวิชาชีพและผู้คนทั้งหลายที่ทำงานเพื่อสุขภาพของประชาชน
.
คำสอนของท่านที่ผมเลือกเขียนไว้ในบรรทัดสุดท้ายของวิทยานิพนธ์ปริญญาเอก จึงเป็นสิ่งที่นำทางการทำงานของผม
.
“True success is not in the learning, but in its application to the benefit of mankind”
.
การเรียนรู้ การสร้างความรู้ การทำงานทางวิชาการ จะต้องมีเป้าหมายเพื่อประโยชน์ของผู้คน
.
ผมจึงต้องพยายามสื่อสารเพื่อให้สิ่งที่คิดและทำได้เป็นประโยชน์เพิ่มขึ้น ๆ ในทุกวัน
.
จึงขอใช้วันนี้เป็นอีกครั้ง ที่จะเริ่มต้น ไม่ว่าจะล้มเหลวอีกหรือไม่ แต่ผมก็จะพยายาม